De Australische walvis – Zuidkaper is een warmbloedig levend wezen dat heeft geleden onder de industrialisatie van de natuurlijke rijkdommen van de wereld door de mens. Honderden jaren lang hebben ze op walvissen, zeeleeuwen en vele andere diersoorten gejaagd, om hun vetten te gebruiken, te ontbinden om de olie te verkrijgen om kaarsen te maken en in de lantaarns te plaatsen die de straten en huizen van Europa en de verschillende onderkoningen verlichtten en koloniën van alle continenten. Verschillende delen van de resten van de walvis werden ook gebruikt bij het maken van frivole cosmetische producten. Hun bale filters, gebruikt door de juiste walvissen en alle andere Mysticeti voor voeding, werden verwerkt tot parasols, korsetten en andere massaal geconsumeerde producten.
Slachting van walvissen in Valdes Schiereiland
Naar schatting bereikte het aantal Zuidelijke Walvis vóór de willekeurige commerciële jacht op deze dieren ruim 50.000 individuen. Met de ontdekking van aardolie, gas en elektriciteit hebben deze enorme zeezoogdieren beetje bij beetje hun belang in de industriële wereld verloren. Veel soorten konden de vraatzuchtige consumentenmarkt niet overleven. Een daarvan is de Noordelijke rechter walvis, een soort die de Golf van Biskaje in Noord-Spanje bezet en vergelijkbaar was met de Australische walvis .
Slaughter of whales in Peinsula Valdes
In 1937, toen nog maar enkele honderden mensen overbleven, werd de Zuidelijke Walvis volledig beschermd met de ondertekening van de Internationale Overeenkomst voor de Regulering van de Walvisvangst. Vanaf dit punt is het herstel van de Australische walvis traag maar duurzaam geweest.
Een beetje geschiedenis over Man and the Whale.
In 1984 werd deze soort door de Argentijnse Republiek uitgeroepen tot Nationaal Natuurmonument. En alsof dat nog niet genoeg was, En alsof dat nog niet genoeg was, print de Centrale Bank van Argentinië na 2016 $ 200 met de Australische walvis.
