De populatie zeeleeuwpopulatie werd sterk beïnvloed als een direct gevolg van het doden van deze dieren voor hun huid en vet. Alleen al op het schiereiland Valdes werden tussen 1917 en 1953 meer dan 260.000 zeeleeuwen afgeslacht. Tijdens dit zelfde tijdsbestek bedroeg het aantal verwerkte zeeleeuwen in Argentinië ruim een half miljoen. Gedurende het grootste deel van de vorige eeuw werd deze commerciële activiteit gereguleerd en in 1953 was het doden van de zeeleeuwen verboden. Vandaag, meer dan zestig jaar nadat de jacht is opgeschort, wordt de totale populatie zeeleeuwen op het schiereiland Valdes geschat op 20.000 zeeleeuwen, minder dan het aantal doden per jaar tijdens de hoogte van de commerciële verwerking van deze dieren. Degenen die de kost verdienden bij het doden van zeeleeuwen en zeehonden stonden bekend als ¨onderzoekers¨, en de manier waarop hun werk werd uitgevoerd was bloederig; met lange, zware houten knuppels slaan ze de dieren boven het hoofd en snuiten ze tot ze dood zijn. Tegenwoordig is de relatie tussen mens en zeeleeuwen op het schiereiland Valdes heel verschillend.
